Vanuit het zonnige Australië en lekker languit liggend in de hangmat komt hier mijn laatste farm verhaal! Na drie maanden vee drijven, castreren en voeren, watertanks checken, repareren en vullen, nieuwe waterleidingen plaatsen, hekken opzetten en repareren en niet te vergeten de veeeele honden verzorgen zijn mijn laatste twee weken aangebroken. Ik zal mijn laatste twee weken alleen doorbrengen op de boerderij maar dat is voor mij al niet meer raar. Ik kan het mij nog als de dag van gisteren herinneren dat ik hier aankwam. De andere backpacker had mij opgehaald en waarschuwde al een beetje voor hoe het er uit zou zien. Wat was dit een verschil met hoe ik het leven gewend was. Geen normaal huis en de hygiene, dat kenden ze volgens mij niet!
Hoe wel ik nu zeg dat het lekker warm en zonnig is. Is het in de ochtend totaal anders. In de nacht slaap ik in een trainingsbroek en een dikke trui want het is iedere nacht tussen de -1 en 5 graden. En in een caravan met kapotte ramen en een deur die nooit dicht kan is dat erg koud! Ik loop dan ook met de winterjas over de boer in de ochtend tot een uur of negen. Na negen uur gaat de korte broek weer aan en is het overdag weer zo’n 27-33 graden. Een enorm verschil waar ik de eerste dagen echt heel erg aan moest wennen! Straks met het reizen langs de oostkust is het als goed is wat warmer in de nachten.
Het was de laatste tijd erg stil online, ik weet het.. Maar als je iedere dag dezelfde werkzaamheden hebt, dan is er niet veel nieuws om over te schrijven. Ik heb dan ook gewacht tot de laatste weken en schrijf nu een mooi lang verhaal!

In totaal ben ik 3,5 maand op deze boerderij geweest en van die maanden ben ik ruim 80% alleen geweest. Echt helemaal alleen op een plek ver van de bewoonbare wereld. Ik werkte 2-3 dagen met de boer en boerin en was dan weer een week soms zelfs twee weken alleen. Het was in het begin allemaal heel fijn, nergens aan hoeven denken, geen zorgen van thuis aan je hoofd, geen gezeur aan je hoofd van andere mensen en lekker doen waar je zelf zin in hebt. Heerlijk! Maar na een maand begint er iets aan die heerlijkheid te veranderen. Het alleen zijn begin je zat te worden en iets in je binnenste begint te veranderen. Ik moest wat verzinnen om mijzelf niet te verliezen in de eenzaamheid. En door dat te doen heb ik de beste les geleerd die ik met mijn hele reis zal hebben. Ik ben tot mijn diepste ik gekomen. En ik heb gevonden waar ik naar opzoek was.

Je kan het zien als een emmer vol met stenen en water. Als je er een steen bij in gooit is het water niet meer helder en staat het niet stil. Tot dat je lang genoeg wacht. Het water begint stil te staan en na nog langer wachten kan je de bodem van de emmer zien. Met dit Monnik-verhaal ben ik naar mijzelf gaan kijken. Ik moest mij op laten gaan in de stilte van de natuur en van de eenzaamheid iets positiefs maken. Zo kwam ik tot het diepste van mijzelf en ga ik straks naar huis met rust en een duidelijk toekomstbeeld voor ogen. Vooral de rust in mijzelf is het beste wat ik ooit heb kunnen vinden.

Iedere dag was ik druk met de dagelijkse werkzaamheden op de boerderij. Ik begon zes uur/ half zeven in de ochtend en de dag eindigde tussen vijf en zes uur in de avond. Het is natuurlijk fijn om even weg te dromen bij de reis die ik ga maken langs de oostkust maar dit begon ik iedere dag te doen. Aaah nog zes weken! Dan ga ik hier weg en ga ik reizen! Diep in mijzelf zei ik dan dat ik hier eigenlijk nu niet wil zijn. En met de realiteit dat ik de volgende ochtend gewoon op de zelfde plek weer wakker word is dat niet goed. Ik was immers ook naar Australië vertrokken om te werken op een boerderij!

Ik moest meer bewust worden van wat ik deed overdag. Zo was ik bijvoorbeeld met de quad aan het rijden door de bossen en kwam ik op een groot open veld met hoog gras terecht. Overal waren aparte bomen om mij heen, ik hoorde fluitende vogels en de zon stond vol op mijn kop. Ik kreeg hier een heel gelukkig gevoel van en stopte even met alles wat ik deed en besef me dat ik op mijn quad in de middel of nowhere in Australië zit. Het leek wel alsof ik in een film was. Nog een mooi voorbeeld is dat de boer voor zaken naar de stad moest en ik mee ging. Ik kreeg drie uur vrije tijd om rond te lopen in de stad. Ik besloot om een uurtje op een terras te gaan zitten met een kop koffie. Het was zo mooi om te zien dat ‘bijna’ iedereen hetzelfde er bij liep. Een spijkerbroek met een blouse. Of het nu een man was of een vrouw, dat maakte niet uit. Ik vond het erg bijzonder om zoiets mee te maken.

Ja toen kwam ik op het woordje geluk.. Ik snapte geluk nooit.. Wat is het en hoe krijg je het? Ah ik wil een nieuwe IPad, ik wil de nieuwste iPhone, ahhh een nieuwe brommer. Ja ik dacht terug in Nederland dat ik door dat soort dingen gelukkig werd. Iedere keer iets nieuws of het nieuwste van het nieuwste. Maar nee.. Geluk zit hem niet in de dingen maar in jezelf. Ik heb hier op de boerderij zo basic als ik weet niet wat geleefd. We aten groentes van het land, het vlees was van een eigen geslachte koe, altijd na het werk één blikje cola, de rest van de dag was het water of ranja en we leefden hier in grote zee containers en caravans. Zonder alle elektronica en de nieuwste van de nieuwste dingen ben ik iedere dag nu bewust van wat ik doe en heb. Ik geniet daar dan ook echt van. Onvoorstelbaar hoe blij je aan het eind van de dag in de hangmat van een blikje cola kan genieten, of hoe lekker het is om 5 minuten te kunnen douchen na een dag werken. En misschien nog wel het mooiste: met een kop koffie in je hand in de buitenlucht staan en de zon zien opkomen. Dit is iets wat ik straks ook zeker terug mee naar huis neem in Nederland!

Met nu dus nog twee weken te gaan ga ik langzamerhand al mijn spulletjes bij elkaar pakken. De boer komt op de dag van mijn vertrek weer terug en brengt mij naar de bushalte waar ik de bus in stap naar Brisbane. Zoals ik al op Facebook had vermeld, heb ik geen telefoon meer en ben ik dus niet meer overal bereikbaar. Maar er zijn genoeg hostels met wifi waar ik even een duik achter de laptop kan nemen. Lange verhalen op de website weet ik niet zeker of dat er nog van zal komen maar foto’s en video’s zal ik zeker nog gaan plaatsen op Facebook en Instagram.

Tot later!

Howdy People! Dat is weer een tijdje geleden dat ik wat op de website heb geplaatst! Er is ook weer zo veel gebeurd, dat kan ik bijna niet in één bericht vertellen.

Ik sta nu in het stadje Taroom, zo’n 2,5 uur rijden van mijn boerderij. Maar daar kom ik later even op terug! Eerst mijn verjaardag. Verjaardag? Ja die is ook geweest zo’n twee weken geleden. Heb heel veel felicitaties mogen ontvangen via Facebook en heb zelfs een aantal kaarten mogen ontvangen! Heel erg leuk! Iedereen bedankt hiervoor. Verder voelde ik mij niet erg jarig. Ik was op dat moment al twee weken helemaal alleen en begon het alleen zijn erg zat te worden. Kan verder niets op de boerderij dus begon mij erg eenzaam te voelen.

Gelukkig kwam de boer met zijn vrouw eind van de dag terug en vertelde mij dat hij voor een aantal weken zou blijven! Dat wordt weer een aantal weken zes uur uit bed en hard werken! Dat werd het zeker! Na een bezoekje van het Australische Government te hebben gehad zijn we begonnen met nieuwe wegen aan te leggen. De boer least het land dus hij moet dat eerst allemaal overleggen. Ook was er een leiding van een watertank gesprongen. Leuk werkje om een lek te zoeken in een hele lange leiding! Het is erg zwaar werk met 35+ graden maar erg mooi om te doen! Verder hebben wij samen gewerkt aan motoren, bulldozers, vrachtwagens en auto’s. Best interssant om daar ook alles over te leren.

De eerste keer ziek zijn heb ik ook mee gemaakt. Doordat we dagen lang buiten in de felle zon aan het werk zijn en niet terug gaan om thuis te lunchen was ik op een dag uitgedroogd, te weinig water en te hard werken is geen goede combinatie. Het voelt alsof je een flinke kater hebt en je komt bijna niet meer vooruit.. Hier heb ik zo’n drie dagen last van gehad maar dat is nu weer helemaal over! Het is trouwens zo als je zo slecht te pas bent dan kan je niet thuis blijven zitten en niets doen. Want de honden en koeien moeten natuurlijk wel gewoon eten en water hebben.
Afgelopen maandag moest de boer naar de stad om wat onderdelen te kopen voor de bulldozer. Een olie slang was kapot gegaan dus daar moest een nieuwe voor komen. Hij vroeg of ik nog wat nodig had en daar hoefde ik niet lang over na te denken. Het stikt hier van de muggen in de avond, dus wat anti muggenspray zou wel fijn zijn. Onderweg naar de stad vertelde de boer dat hij donderdag weer voor twee weken weg zou zijn. Weeer voor twee weken helemaal alleen in de middle of nowhere. Ik bedacht me dat ik iets moest verzinnen tegen die eenzaamheid en pakte de telefoon om herkenningspunten op te schrijven onderweg. Dit omdat ik dan in die twee weken mooi naar de stad kan toeren om lekker wat biertjes te kopen, lekker eten en eventueel te gaan zwemmen! Jaa er is zelfs een zwembad in Taroom haha! Daarom nu ook een berichtje vanuit Taroom. Ben even langs de supermarkt en de Bottlemart geweest. Lekkere kruiden, pasta, chips en bier gekocht. Ik was even vergeten hoe duur alles hier is.. Één paprika kost gewoon 12 dollar!! Belachelijk gewoon hoe duur. Ik houd het dus wel gewoon bij groente uit blik. Was ook even vergeten dat het stuur aan de rechter kant zit.. Na het inladen van de boodschappen stapte ik aan de linker kant in haha. Het is een lange tijd geleden dat ik mijn normale schoenen en kleding aan had. Maar vandaag besloot ik om lekker in de normale kleding te lopen. Best een lekker gevoel en het gevoel wat je krijgt onderweg in de Jeep is nog beter! Totale vrijheid!

De komende twee weken ben ik dus weer alleen en dan is het al weer eind april! De dagen gaan echt zo ontzettend snel hier. Het is n a april nog een maandje werken en dan ga ik in juni mijn reis beginnen langs de oostkust. De hele Tour is uitgezocht en ik ga veel leuke dingen doen! Skydiven, abseilend van de watervallen, kajakken in de Everglades, 3 dagen naar de Fraser Islands, 2 dagen zeilen op de Whitsundays, naar het Great Barrier reef, een Wildlife Tour om opzoek te gaan naar krokodillen, en een dag op surf les. Veel leuke dingen met daarnaast nog veel vrije dagen om andere dingen te doen!

Ik ga nu weer beginnen aan mijn terugreis naar huis dus mensen, tot later!

En daar zijn we weer! Na een weekje alleen op de boerderij te hebben gewerkt kwam op zondag de boer weer terug met zijn vrouw. De week alleen beviel mij aardig goed! In het begin vond ik het in de avond nog wel eng, maar dit was na twee dagen al snel gewend. Iedere dag had ik genoeg te doen en vermaakte mij prima op mijn eigen tempo.

Op maandag ochtend vertelde de boer dat ik vandaag mee moest met hem om koeien op te halen bij zijn buurman. Was natuurlijk erg blij, want zo kom je ook nog is ergens anders in de outback. Na de honden te hebben gedaan pakte ik snel een broodje en stapte in de vrachtwagen van de boer. Eventjes naar de buurman wat koeien op halen.. eventjes.

Of het echt zijn buurman was dat weet ik niet haha. We hebben bijna drie uur moeten rijden door de outback over wegen waar je in Nederland niet durft te rijden om bij de andere boer te komen. De afstanden hier in Australië zijn zo enorm groot. Voor mij als Nederlander is dat natuurlijk even wennen maar hoe vaker ik mee ga met de boer, hoe meer het went. In die 3 uur onderweg naar de buurman kom je wel weer de mooiste plekjes, volgels en andere wilde beesten tegen.

Aangekomen bij de boer zaten zijn twee zoons op een paard, klaar om koeien te gaan drijven. De boer bood ons een kop koffie aan en vervolgens gingen wij richting de yard waar alle koeien liepen. We waren met de vrachtwagen dus ging er vanuit dat we met een volle vrachtwagen terug zouden rijden. Maar nee. We hebben drie uur naar een plek moeten rijden om drie koeien op te halen! Dit was dus zo gedaan en met een half uur zaten we weer in de vrachtwagen terug naar onze boerderij.

Halverwege de week is de boer weer vertrokken met zijn vrouw. Hij heeft nog een boerderij en is dus iedere keer de helft van de maand daar en de helft van de maand hier. Best een verantwoordelijkheid legt hij dus iedere keer bij mij neer. 3000 koeien, 80 honden, zo’n 20 paarden, de watertanks, en het huis alles moet onderhouden worden. Maar goed, dit gaat mij gelukkig allemaal goed af en als er wat is, dan kan ik de boer ook altijd met de huistelefoon bellen.

Over het bellen gesproken, haha. De telefoon gaat hier geregeld af en ik moet dan opnemen en het telefoonnummer van de boer doorgeven. In het begin was dit best moeilijk en wennen. Verstond de mensen aan de telefoon niet goed en mijn Engels was nou ook weer niet zo goed als een ander. Ook dit is nu gewend en neem iedere telefoontje goed op!

De temperaturen blijven hier iedere dag lekker. Het is ietsje koeler als in het begin, zo’n 30 graden en in de ochtend is het lekker koel. In de ochtend is het dan ook super om de buggy of quad te pakken en rond te rijden over het erf. De koele wind, wilde kangaroos, de natuur en de opkomende zon, dat maakt het zo mooi hier.

Ik wens iedereen fijne Paasdagen daar in het mooie Nederland, ik ga lekker slapen en zeg tot later!

Klik hier voor de video!!

Het is mij eindelijk gelukt om een video online te zetten! In deze video kunnen jullie zien hoe het is om een dag te werken op de boer. Ik heb weer van alles meegemaakt in de laatste dagen hier. Het smerigste vond ik nog wel de koeien castreren. De boer ging de dag ervoor met zijn helikopter koeien zoeken en de dag erna werden ze gecastreerd, gebrandmerkt, genummerd en de hoorns werden er af gesneden. Ik moest mee om de achterpoten vast te houden maar heb dit geweigerd en op een afstandje toe gekeken. De meeste mensen die mij kennen weten dat ik niet tegen bloed kan.. En dit karweitje was een en al bloed! Dus no thanks haha.

De boer kon er wel om lachen en ondertussen sneed hij lekker door. Ik ben ook voor het eerst sinds ik hier zit naar de stad geweest. Samen met de boer in zijn vrachtwagen inkopen doen. Honden, koeien en paardenvoer, boodschappen, gas, diesel en benzine. Alles weer groots ingekocht zodat we een maand, misschien twee weer door kunnen.

Een paar dagen geleden kwam er een hele grote vrachtwagen hier om twee vrachtwagens vol met koeien in te laden. Echt z’n grote Australische vrachtwagen. Was erg gaaf om mee te maken en kon goed helpen om de koeien in te laden.

In een week tijd heeft de boer mij erg veel geleerd en zit nu al een paar dagen alleen op de boerderij. Ik doe nu alles alleen hier en dat is best even wennen. Je zit hier dus 80km van de bewoonbare wereld af en hebt niemand om mee te praten. je krijgt een beetje een pijnlijk gevoel in je lichaam, vind het erg lastig om te omschrijven, maar om dit te verhelpen loop ik hier wel is te schreeuwen, zingen of te praten met de honden. Ja er zullen vast mensen lachen nu, maar alleen maar stil zijn op een dag, dat wil je niet!

Het eten en de hygiene is hier wel wat verbeterd! Ofja verbeterd. Misschien ben ik er wel aan gewend nu. Deze maanden zullen een hele positieve werking hebben op mijn gezondheid denk ik. Geen alcohol, minimum aan suiker en een heel goed ritme. Iedere avond slaap ik tegen 21:00 uur en ga ik om 06:00 uur er weer uit. Het fijne hieraan is dat ik met opstaan gewoon niet moe ben! Dat was terug in Nederland wel heel anders.

Ik hoop dat jullie het filmpje leuk vinden! En laat anders maar een berichtje achter van wat jullie nog meer willen zien. Dan ga ik dat filmen en proberen online te zetten.

Tot later!

Daar ben ik weer na een tijdje stil te zijn geweest. Er is veel gebeurd de afgelopen twee weken en ik moest het eerst zelf allemaal even laten bezinken voordat ik een goed verhaal kon typen. Het verhaal zal dit keer wat langer zijn dan normaal en helaas geen foto’s! Het internet hier op de farm is hier te sloom voor! De foto’s zijn te zien als je op de website op het Facebook icoontje klikt.

Howdy iedereen! De farm cursus! Het was in een woord echt geweldig. In de video is alles te zien wat ik deze week heb gedaan en hoe ik wat meer te weten ben gekomen in het boeren leven. Op donderdag heb ik de boer waar ik zal gaan werken gebeld en had ik een soort van sollicitatie gesprekje.

Hij vertelde mij wat ik zal gaan verdienen, wat de accommodatie is en hoe de beste manier is qua reizen. Het reizen naar de boer ben ik ondertussen mee begonnen en ik kan jullie vertellen dat dit de meest verschrikkelijke reis zal zijn van mijn hele Australië avontuur. We vertrokken tegen acht uur in de morgen met een twee uur durende auto rit richting het treinstation. Dat was nog best leuk, springende Kangaroos door de bossen en de wegen waren mooi om over te rijden. Tot dat we bij de trein kwamen. Er was iets mis gegaan met de boeking waardoor we met z’n allen bij het eerstvolgende treinstation er uit moesten en in een andere treinwagon moesten gaan zitten. Werd uiteindelijk goed opgelost doordat ze ons een plek op de eerste klas gaven een eerste stuk van de rit.

Halverwege de treinrit moest ik de andere verlaten, ik stapte uit in Maitland. Met de gedachte dat het een groot station zou zijn kon ik mij best 4 uur lang vermaken. Want ik moest 4 uur lang wachten op de trein naar Brisbane. Maar helaas.. het was een klein station waardoor ik vier uur lang op een grasveldje heb gezeten. Er was een Duitse jongen die ook vier uur moest wachten dus we trokken samen op en kwamen zo op de leukste gesprekken.

Half zes stapte ik de trein in. Het was de nachttrein die naar Brisbane zou gaan en zou tegen vier uur in de nacht daar aankomen. Lekker slapen dus! Not.. ik kwam naast een jongeman te zitten die zich vol aan het gooien was met bier, twee engelse vrouwen die alles bij elkaar aan het schreeuwen waren, een opa die zichzelf aan het rukken was in het donker tegenover een vrouw, daarbij komt dat die vrouw er uitzag als een junk en haar mond niet stil kon houden.

Ik durfde gewoonweg niet te slapen en besloot de hele rit wakker te blijven. Toen het z’n twee uur in de nacht was waren de meeste vertrokken en heb ik nog even 2-3 uurtjes kunnen slapen.

In Brisbane heb ik weer drie uur moeten wachten.. Ik moest de bus hebben van zeven uur in de morgen richting Toowoomba. Gelukkig de hele rit kunnen slapen na even FaceTime met Lauren te hebben gedaan.

Nu komt het mooiste van het hele verhaal. Ik had op de farm cursus een hotel/hostel/motel overnachting geboekt. En dacht onderweg hierheen, dat is even heerlijk. een kamer voor mijzelf, lekker douchen en heerlijk op bed liggen met de laptop dit verhaal typen en de video monteren. Volgens mij zeggen de foto’s genoeg over hoe het hier is. Daar ga ik verder niet op in. Al zal ik vanavond niet veel gaan slapen met de mensen die hier ook slapen.

Morgenochtend vertrek ik tegen acht uur in de morgen naar Taroom. Ik heb de boer net gebeld en hij haalt mij daar op om half drie in de middag. Hoe lang het dan nog rijden is naar de boer weet ik niet. Ook weet ik niet hoe het zal zijn met de mobiele service en wifi. Het kan dus zijn dat dit voor even het laatste bericht is!

Tot later!

Dominique

Sydney! Daar ben ik dan! In 23 uur drie keer nacht gezien te hebben ben ik blij dat ik veilig ben aangekomen in mijn hostel in Sydney. Ik ben ingecheckt, gedoucht en lig lekker languit om mijn bedje.

Na de overstap gemaakt te hebben in Hongkong kon ik verder vliegen naar Sydney. Ik had weer de beste plek van het vliegtuig dus alle ruimte met mijn benen. Ik had tegen mijzelf gezegd, dat ik niet zou gaan slapen. Dit omdat ik anders in Sydney niet in slaap kan komen. Maar dat was dus niet gelukt.. Na het opstijgen ben ik meteen in slaapgevallen en ik werd wakker toen we nog ongeveer twee uur moesten vliegen. Het is ondertussen al 23:35 hier dus na dit berichtje ga ik ook lekker slapen.

Toen we geland waren was ik heel benieuwd naar de douane. Is dat echt zo streng als ze zeggen op tv met border security? Nouu, nee. Ik heb een uur moeten wachten in een rij, knetters warm met alle dikke kleding die ik aan had, maar bij de douane kon ik zo doorlopen. Ik had een heel boekwerk bij mij met alle papieren erin. Van visa tot hoe veel geld ik op mijn bankrekening heb staan. Niets vroegen ze na en ik kon zo doorlopen.

Na de douane kwam ik een mede cursist tegen die ook de cursus Earn to Learn in the Australian Outback  gaat doen. We gingen samen opzoek naar onze shuttle busjes maar die stonden er niet meer omdat de een tot acht uur reed en de ander tot half 10. Dan maar een taxi! Wat ook best mee viel qua prijs. 25 dollar per persoon.

Morgen ga ik Sydney in dus voor nu zeg ik, slaaplekker!

Mijn dag begon vroeg vandaag. Zes uur in de morgen ging mijn wekker af. Natuurlijk door alle spanning voor de wekker wakker geworden dus ik kroop nog even fijn tegen Lauren aan.

De hele week vielen de zenuwen aardig mee. Ik keek dan wel op tegen het afscheid moment bij de douane, maar de zenuwen verder had ik niet. Nee die zenuwen kwamen toen ik de auto instapte vanochtend. Ik had lekker broodjes met kaas gesmeerd, want ja Nederlandse kaas zal ik in Australië de komende tijd niet vinden. Van alle broodjes die zijn gesmeerd heb ik een halve weg kunnen krijgen.

We verlaten Goor met de auto en komen Markelo binnen rijden. Bij de PLUS waren ze al weer hard aan het werk met de verbouwing. Even snel een blik naar binnen werpen en door naar Amsterdam.

Hoe dichter we bij Schiphol kwamen hoe langer de rit duurde voor mijn gevoel. Eenmaal binnengekomen wachtte we tot iedereen verzameld was en ging ik inchecken. Het afscheidsmoment viel mij toch nog zwaarder dan verwacht, maar eenmaal door de douane ging het goed en ging ik richting mijn gate.

Nu ben ik geland in Hongkong waar ik de overstap naar Sydney maak. Het is hier nu 07:48 en voor mijn gevoel is het 00:48. Helemaal gesloopt maar o zo mooi om dit hier allemaal te zien. Op het gehele vliegveld is allemaal Chinese muziek te horen en hoe alles hier staat aangegeven ziet er mooi uit. In het vliegtuig kwam ik in gesprek met twee wat oudere mensen die al heel veel gereisd hadden in hun leven. Ze konden mij veel uitleggen en waren al meerdere keren op het vliegveld in Hongkong geweest. Wel fijn om even wegwijs gemaakt te worden op z’n groot vliegveld als dit.

Ik ga dit bericht snel afsluiten. De gate gaat bijna open om in te checken dus mensen, mijn volgende berichtje zal vanuit Australië zijn! Tot later mensen!

Vijf en een half jaar geleden liep ik met mijn moeder door het centrum van Goor tot ik een gemiste oproep op mijn telefoon zag staan. Een nummer wat ik niet kende had mij gebeld en de voicemail ingesproken. Ja hoi met Henry Blankhorst van PLUS Blankhorst wil je mij even terugbellen? Zo gezegd zo gedaan en die zelfde week zat ik op kantoor voor het sollicitatie gesprek. De tijd is echt voorbij gevlogen! Nare dingen, leuke dingen en de gesprekken op kantoor. Van alles heb ik meegemaakt en dat heeft mij gemaakt hoe ik nu ben. Ik ben erg blij dat ik heb mogen werken met een stel top collega’s de afgelopen jaren. Ik heb veel aan jullie gehad en zal zeker jullie gezelligheid gaan missen. Bedankt voor alle kansen, leermomenten en gezelligheid. Ik wens jullie allemaal een hele goede verbouwing toe. En succes in jullie nieuwe winkel!